دفترچه خاطرات علی کیا کوچولو

سوين جون همش يه ماه از من بزرگتر چهار دست و پا ميرفت و كلي سرو صدا راه انداخته بود منم وقتي سوين داد ميزد ميترسيدم گريه ميكردم و ميرفتم بغل مامانم به اين ميگن پسر شجاع ...

امروز آق پسر ما ده ماهشو تموم كرد علي الحساب دست ميزنه برامون در حد المپيك ؛ ماما بابا هاي نصف و نيمه ميگه ، باي باي ميكنه ،‌ آواز ميخونه ميشينه وپاهاشو 180 واسمون وا ميكنه ( عين يه ژيمناست حرفه اي ) و 0000 ولي دريغ از يه دندون گوگولي و البته تنبل خان فقط با كمك واميسته و خبري از راه رفتن نيست امروز سر 10 ماهگيش واسه چك آپ برديم پيش دكترش ؛ پيش آقاي دكتر حسابي آبروداري كرد بدون كمك تكيه داد ديوار و قشنگ واستاد ، دكترش گفت همه چي مرتبه فقط خيلي لي لي به لالاش نذارين تا خودش راه بيفته ما هم تمرينات فشرده جهت آماده سازي براي المپيك برزيل واسش شروع كرديم 10 كيلو وزنش بود و 74 سانت قدش ؛ بگين ماشا ا... خدا ني ني هاي شمارو ه...

  خمر من و خمار من ، باغ من و بهار من خواب من و قرار من ، بي تو به سر نمي شود ...

  چند روز پيش رفته بوديم پيك نيك بابايي چندتا عكس از طبيعت دره گرفته كه ميتونين تو ادامه مطلب ببينينشون ...

                           علي كيا بعد از خوردن بستني دستاشو ميزنه به هم                                       يعني تموم شد اينو تازه ياد گرفته ...

بوق بوق بوق كنار بريد آخه داره ماشين مياد ماله بابام اين ماشين دوسش دارم خيلي زياد ...

١٤ فروردين همراه خاله اينا رفتيم شهرك سينمايي حيف كه عكاسيش بسته بود و نشد با اون لباساي سنتي عكس بگيريم اگه ميپوشيدمشون ماه ميشدم اينجام بغل بابام دارم اطراف تماشا ميكنم ...

عصری یه سر رفتیم در بند همه نگام میکردن میگفتن ماشاا... چه شیرین   ...

اینجا کاخ سعد آباد دیروز رفته بودیم حسابی خوش گذشت نشستم داخل سیاه چادر کنار كاخ سفيد ...

  ...