بدون عنوان

پارسال درست همين موقع بود كه مامان بي صبرانه منتظر نوبت عملش بود
تا تو بدنيا بياي و صورت ماهتو ببينه آخه مامان تا
 لحظه تولد همش ميگفت علي كيا كپي باباش ميشه ولي كاملا برعكس
شد بابا كلي استرس داشت كه همه چي درست پيش بره و نكنه چيزي درست انجام نشه
نه كه خودش يه پا دكتره حواسش به همه چي بود مدام به دكتر زنگ ميزد و ميپرسيد
كي نوبت عمل خانمم ميشه  مامان بزرگ و عمه و خاله و... همه منتظر بودن
بالاخره ساعت يك و بيست دقيقه بود كه منو بردن اتاق عمل دم دماي اذان ظهر
بود اصلا استرس نداشتم فقط ميخواستم هر چه زودتر بدنيا بياي عمل خيلي خوب بود
چند دقيقه بيشتر طول نكشيد كه صداي گريه تو رو شنيدم چه حس خوبي داشتم
   با شنيدن صدات از خوشحالي گريه كردم  خانم دكترم با ديدنت گفت چقد
توپول چقدم شبيه مامانش بالاخره عمل تموم شد بردنم ري كاوري اونجا بود كه وقتي
نگاه مهربون بابايي رو ديدم زدم زير گريه بابايي بهم گفت ممنون فوق العاده بودي
ازين كه آرامشتو حفظ كردي خلاصه وقتش رسيد و منو بردن بخش و اونجا بود كه
تورو ديدمو گفتم واي چقد توپول خدايا شكرت پسرمون سالمه لحطه خيلي
خوبي بود الان كه دارم مينويسم يك سال ازون روز ميگذره و تو هر روز بزرگو بزرگتر ميشي
واقعا كه چه زود گذشت انگار همين ديروز بود الان تو شدي تك ستاره
زندگي منو بابا جون خيلي خيلي دوست داريم علي كياي عزيزم
سعي كن انسان خوبي باشي تو تمام زندگيت اين تنها خواسته منو بابات
پسر نازم تولدت مبارك