دفترچه خاطرات علی کیا کوچولو

عليكيا و سوين در حال وزنه برداري شما ميتونين نا اميد نشين ...

  ...

  ...

...

علي كيا جون از وقتي رفتي امامزاده نماز خون شدي وقتي بهت ميگيم الله اكبر كن زودي دستاتو ميبري اطراف گوشت بعدشم ميري سجده البته به سبك خودت ...

  خدايا من در كلبه فقيرانه خود چيزي دارم كه تو در عرش كبريايي خود نداري من چون تويي دارم ولي تو چون خود نداري ...

گل پسرم چند روز پيش قبل اينكه مريض بشي و تب كني واست ناهار آوردم كه بخوري هر كاري كردم نخوردي ميخواستي با دستاي خودت بخوري منو و بابام از فرصت استفاده كرديم و ازت عكس گرفتيم بعد تموم شدن غذا كاسه رو برگردوندي سرت آخر سرم لاي زير انداز راهي حموم شدي ...

                                                                           این چه کاری مامان جان نمیگی میوفتم خدایی نکرده طوریم میشه اینجا داری تلاش میکنی که دستت برسه به ماشینت که انداختیش زمین ...

از آفتاب گردان بياموز گل افتابگردان رو به نور ميچرخد و آدمي رو به خدا ما همه آفتابگردانيم اگر آفتابگردان به خاك خيره شود و به تيرگي ديگر آفتابگردان نيست آفتابگردان كاشف معدن صبح است و با سياهي نسبتي ندارد اينها را گل آفتابگردان به من گفت و من تماشايش ميكردم كه خورشيد كوچكي بود در زمين كه هر گلبرگش شعله اي بود و دايره اي داغ در دلش ميسوخت آفتابگردان به من گفت وقتي دهقان بذر آفتابگردان را ميكارد مطمئن است كه او خورشيد را پيدا خواهد كرد آفتابگردان هيچ وقت چيزي را با خورشيد اشتباه نميگيرد اما انسان همه چيز را با خدا اشتباه ميگيرد آفتابگردان راهش را بلد است و كارش را ميداند او جز دوست داشتن آفتاب و فهميدن خورشيد كاري ...